|
Þegar blæðing er orsök heilablóðfalls, er um að ræða galla í veggjum slagæða sem veldur því að æð getur sprungið eða rifnað.
Hækkaður blóðþrýstingur getur verið einn af orsakavöldunum, þá blæðir út í heilavefinn eða undir heilahimnu. Einnig getur rof á æð, verið orsök, sem myndast vegna gúlps á henni, svo kallaður slagæðagúlpur. Gúlpurinn ýmist springur eða úr honum vætlar blóð út í vefina í kring, blóðið storknar svo vegna mótþrýstings og veldur þetta skemmdinni. Heilablæðing getur verið alvarlegri en blóðtappamyndun, fyrst í stað, þó að langtíma áhrif séu lík af öllum orsakavöldum heilablóðfalla. |